زیتون شور تک نفره (Olea europaea)، درخت همیشه سبز پهن برگ نیمه گرمسیری (خانواده Oleaceae) و میوه خوراکی آن. میوه زیتون و روغن آن عناصر کلیدی در غذاهای مدیترانه ای هستند و در خارج از منطقه محبوب هستند.
زیبایی این درخت برای هزاران سال مورد ستایش قرار گرفته است. زیتون خوراکی در حدود 3500 سال قبل از میلاد در جزیره کرت کشت شد. مردم سامی ظاهراً آن را در 3000 سال قبل از میلاد پرورش دادند.
روغن زیتون در زمان هومر در یونان برای مسح بدن ارزشمند بود و در حدود 600 سال قبل از میلاد یکی از محصولات مهم رومیان بود. بعدها پرورش زیتون به تمام کشورهای حاشیه مدیترانه گسترش یافت و این درخت نیز به عنوان زینتی در آب و هوای مناسب کاشته می شود.
ارتفاع درخت زیتون از 3 تا 12 متر (10 تا 40 فوت) یا بیشتر است و شاخه های متعددی دارد. برگ های آن چرمی و نیزه ای شکل در بالا سبز تیره و در زیر نقره ای است و روی شاخه در مقابل یکدیگر جفت می شوند. چوب در برابر پوسیدگی مقاوم است. اگر قسمت بالایی از بین برود، اغلب یک تنه جدید از ریشه ایجاد می شود.
درختان زیتون در اواخر بهار شکوفا می شوند. گل های کوچک و سفید رنگ به صورت دسته های شل در زیر بغل برگ ها قرار دارند. گل ها دو نوع هستند: کامل، شامل هر دو قسمت نر و ماده است که می تواند به میوه های زیتون تبدیل شود.
و نر که فقط شامل قسمت های تولید کننده گرده است. زیتون با باد گرده افشانی می شود. تنظیم میوه در زیتون اغلب نامنظم است. در برخی مناطق، به ویژه جایی که آبیاری و کوددهی انجام نمی شود، باربری در سال های متناوب یک قانون است. درختان ممکن است یک سال محصول سنگینی داشته باشند و سال بعد حتی شکوفا نشوند.
برگ های زیتون بیضی شکل و در انتها نوک تیز است. جلو سبز تیره و پشت روشن تر است. برگ های نیزه ای یا قلبی شکل نیز موجود است. گل ها درست از زیر دمبرگ بیرون می آیند. سه یا هفت زیتون به صورت خوشه ای کنار هم قرار می گیرند.
اندازه میوه بسته به نوع آن متفاوت است. اما به طور متوسط بین 1-3 سانتی متر است. طعم زیتون نیز با توجه به آب و هوا و تنوعی که در آن پرورش داده می شود متفاوت است.
