نوعی دانه خوراکی درختان برگریز از خانواده Juglandaceae گردو سنندج است. حداقل سی رقم مختلف گردو وجود دارد. سه گونه محبوب که برای اهداف تجاری خود رشد می کنند.
این گردو ها عبارتند از گردو انگلیسی یا ایرانی (Juglans regia)، گردوی سیاه (Juglans nigra) و گردو سفید یا Butternut (Juglans cinerea). درخت گردو می تواند تا بیست و پنج متر ارتفاع داشته باشد و بسته به آب و هوا، ممکن است تنها پس از پنج تا ده سال شروع به میوه دادن کند.
در کالیفرنیا، جایی که اکثر گردوها از آن می آیند، برداشت از اوت آغاز می شود. میوه گردو در یک پوسته سبز و گوشتی پیچیده شده است. میوه‌های گردو زمانی برای برداشت آماده می‌شوند که این پوسته سبز شروع به ترک خوردن کرد و گردو قهوه‌ای روشن و پوست سخت داخل آن را نمایان کرد.
مغز گردو از دو لوب ناهموار و موجدار، به رنگ مایل به سفید تشکیل شده است که توسط یک لایه نازک کاغذی و قهوه ای روشن پوشیده شده است. لوب ها تا حدی به یکدیگر متصل هستند.
خشک کردن مهره یک فرآیند بسیار دقیق است، زیرا با ماندگاری آن مرتبط است. گردو را می‌توان به‌صورت خام از پوسته‌اش خورد، اما می‌توان آن را برشته، نمک‌زده یا شیرین شده خورد.
از مغزهای خرد شده برای پاشیدن روی سالاد، صحرا، سوند یا پای استفاده می شود. دانه ها حاوی منبع بالایی از مواد مغذی به ویژه پروتئین هستند. مطالعات نشان می دهد که گردو تاثیر مثبتی بر بیماری های قلبی عروقی دارد.
گردو باعث کاهش کلسترول خون می شود. گردو در صنایع غذایی بسیار محبوب است و همچنین می توان آن را به عنوان تنقلات مصرف کرد. بیش از 98 درصد از کل محصول تجاری ایالات متحده، که دو سوم گردوی تجاری جهان را تشکیل می دهد، در کالیفرنیا تولید می شود.
سایر کشورهای بزرگ تولید کننده گردو عبارتند از: چین، ایران، ترکیه، شیلی، اوکراین، مولداوی و فرانسه. گردو در هلند نیز کشت می شود.
